Twierdza
Przemyśl
Urodził się w dniu 30.07.1839 r. w Wiedniu. Podobnie jak Daniel Salis – Soglio, ukończył Akademię Inżynierską w Wiedniu i w 1859 r. w wieku 20 lat wstąpił do armii austriackiej w stopniu Leutnanta – porucznika.
Uczestniczył w wojnie austriacko-pruskiej w 1866 r. W 1876 r. został wykładowcą w Wojskowej Akademii Technicznej w Wiedniu nauczając zasad fortyfikacji, jednocześnie pisząc wiele podręczników dla c.k. placówek szkolnictwa wojskowego, szkół wyższych i wojskowych oraz dla uczelni technicznych, np. podręcznik „Vademecum nauczania fortyfikacji stałej”, którego trzecie wydanie ukazało się w 1880 r. Do tej pory budowane fortyfikacje posiadały charakter polowy lub prowizoryczny.
Moritz Brunner był jednym z najbardziej znanych austriackich teoretyków budowy fortyfikacji drugiej połowy XIX w. Oprócz opracowywania podręczników, projektował forty „Einheitsfort” – uniwersalne. W 1892 r. został dyrektorem Inżynierii Fortecznej i nadzorował budowę fortów pancernych w Twierdzy Przemyśl wznoszonych wg jego projektów, tj. Fort IX „Ujkowice” ( później nazwany „Brunner”) oraz Fort XIII „San Rideau” (z franc. Osłona Sanu).
W 1895 r. awansował na Generalmajora, a w 1899 r. na Feldmarschallleutnanta. Pozostał w służbie aż do śmierci. Zmarł 25.10.1904 r. mając 65 lat.
Literatura:
Tomasz Idzikowski – „Twierdza Przemyśl”
Helena z Seifertów Jabłońska – „Dziennik z oblężonego Przemyśla 1914 – 1915”.
Wikipedia