Twierdza
Przemyśl
Urodzony 22.04.1852 r. w Pressburgu (ob. Bratysława), zm. 08.12.1929 w Salzburgu (Austria) – baron, generał kawalerii w armii austro-węgierskiej.
Edukacja wojskowa
Ukończył Terezjańską Akademię Wojskową w Wiedniu w 1872 r. i Szkołę Wojenną w Wiedniu w 1878 r.
Kariera wojskowa
Po ukończeniu szkoły przez 2 lata służył w Sztabie Generalnym.
W 1882 r. wziął udział w stłumieniu powstania w okupowanych przez Austro-Węgry Bośni i Hercegowinie.
Przez następne 5 lat służył w oddziale kolejowym w Sztabie Generalnym.
W 1888 r. w stopniu majora mianowany został szefem sztabu 18. Dywizji Piechoty w Mostarze.
W 1894 r. awansował na pułkownika i został szefem sztabu X Korpusu w Przemyślu.
W 1900 r. otrzymał awans na generała dywizji i dowództwo 30. Brygady Piechoty w Miscolczu.
Od 1905 r. do 1910 r. był dowódcą 19. Dywizji Piechoty w Pilźnie.
1 maja 1910 r. awansowany na generała kawalerii został dowódcą X Korpusu w Przemyślu. Funkcję tę pełnił do stycznia 1914 r. Zmieniony został przez Hugo Meixnera von Zweienstamma (od 01.1914 r. do 04.1915 r.).
Wojna
16.08.1914 r. został mianowany szefem utworzonej tzw. Grupy Armijnej Kummera, której zadaniem było opanowanie Jury Krakowsko-Częstochowskiej i miała stanowić łącznik między 1. Armią Dankla a niemiecką grupą Woyrscha działającą w rejonie Kalisza, Częstochowy i Będzina. Kilka godzin po wypowiedzeniu wojny Rosji przez Austro-Węgry, grupa gen. Kummera nie napotykając dużych sił rosyjskich zajęła Olkusz i teren imperium carskiego po Góry Świetokrzyskie. 19 sierpnia dotarła do Sandomierza i Annopola. Zabezpieczał natarcie 1. Armii Victora Dankla podczas bitwy o Kraśnik i Lublin.
Po porażce wojsk austro-węgierskich w walkach na froncie galicyjskim i utracie Lwowa, w dniu 22.09.1914 r. Grupa Armijna Kummera został rozwiązana, a generał przeniesiony do Ministerstwa Wojny w Wiedniu.
Z dniem 1.08.1916 r. przeszedł na emeryturę.
Zmarł 08.12.1929 r. w Salzburgu.