Twierdza
Przemyśl
Daniel Salis–Soglio
Urodził się 19.02.1826 r. w Chur w Szwajcarii w arystokratycznej rodzinie, jako syn Emanuela von Salis – Soglio ( oficera w służbie szwajcarskiej) i Margarethy Perpetui von Salis – Rietberg.
W 1845 r. ukończył wiedeńską Akademię Inżynierską i wstąpił do armii austriackiej. Brał udział w wojnie austriacko – piemonckiej, która toczyła się w latach 1848 – 1849 pomiędzy Królestwem Sardynii i Austrią, a w 1864 r. w wojnie Austrii i Prus z Danią, znaną jako II wojna o Szlezwik.
Bardzo szybko awansował w hierarchii wojskowej od Leutnanta - podporucznika w 1845 r., poprzez Oberleutnanta - porucznika w 1848 r. do Hauptmana - kapitana w 1849 r. W latach 1855 – 1859 pełnił funkcję osobistego adiutanta Generalnego Inspektora Inżynierii arcyksięcia Leopolda. W 1860 r. awansował na majora, a w 1864 r. jako pułkownik został dyrektorem Inżynierii Fortecznej w Grazu.
W dniu 3.08.1871 r. został przez cesarza mianowany szefem Dyrekcji Inżynierii Fortecznej w Przemyślu. Pracę podjął w styczniu 1872 r., a zadaniem jego była rozbudowa twierdzy, która zgodnie z decyzją cesarza miała stać się miejscem składowym armii oraz podwójnym przyczółkiem mostowym i bronić się przez 3 miesiące w przypadku regularnego oblężenia. Plan rozbudowy przyjęty na 10 lat, już w 1874 r. został wstrzymany.
W dniu 24.08.1872 r. Daniel Salis – Soglio został szefem Dyrekcji Inżynierii Fortecznej z siedzibą we Lwowie, która swoim działaniem obejmowała Twierdzę Przemyśl i Twierdzę Kraków. Na jego miejsce został powołany pułkownik Anton Werner.
W dniu 1.11.1874 r. dostał awans na Generalmajora, a w dniu 5.07.1876 r. został prezydentem Wojskowego Komitetu Technicznego i Administracyjnego w Wiedniu, a zwolnione przez niego stanowisko szefa inżynierii we Lwowie objął Anton Werner.
W 1879 r. awansował na Generała dywizji i otrzymał najwyższe stanowisko Generalnego Inspektora Inżynierii. W stan spoczynku przeszedł w 1892 r. w stopniu Generała broni, który otrzymał w 1889 r.
Daniel Salis – Soglio był jednym z najwybitniejszych znawców sztuki fortecznej w dziejach Austro – Węgier. Posiadał najwyższy stopień wojskowy wśród wszystkich oficerów korpusu Inżynierii Austro – Węgier. Według jego projektu ( z pewnymi zmianami wprowadzonymi przez Ministerstwo Wojny) i pod jego nadzorem w latach 1883 – 1886 wybudowana została Grupa Siedliska, a fort I „Siedliska” został później nazwany „Salis – Soglio”.
Był dwukrotnie żonaty, miał dwóch synów. Zmarł 19.09.1919 r. w wieku 93 lat.
Literatura:
Tomasz Idzikowski – „Twierdza Przemyśl”
Helena z Seifertów Jabłońska _ „Dziennik z oblężonego Przemyśla 1914 – 1915
Wikipedia.